Lewend Dalînî
Dîmenê te, Liser mercên dilê min Koça xwe danî. Û di meydana bêdengîyê de, Awazê xwey evînî, Kok kirin..
Tayê teyî nerm û xiloxavî, Dihate ristin! Û li bejna min, Di hate pecan. Ramanên min jî Weke tayê te Rengîn dibûn û, Di tevzînokê, Peravên te de, Lebteke bê rawestan Dijenîn! Kenê te li ser lêvên min, Di rawestîya; Û, Ziwabûn, Bi têhnê Rewa digirt! Û hêwî dibû! Germîya dilê te, Cemeda axaftinê minî sar, Dikuþt!, Û memikên renga Di hatin mêhtin, Û þil diman! Hin bi hin Sînor nêzîkî sînoran dibûn, Û, Dibûne yek!? Weke mêkewê; Biser damarên, Di xwîn germîyê de; Tu di xelîya! Û, Tu mêþinî dibû!? Pêre pêre Tenhaya sînorên maî jî, Dihatin hêrivandin, Û talan dibûn! Meydana bê deng, Bêdengtirr dibû, Û ji meydanetî Diket!?. 20ê çirya Paþî 2001 Siûdiya Erebistan
|