Dilê min kar hemû ji destgirtiye

Wekî hemû xelkên welatê me
Karê aqil spartine dil
Periyê tiştê ku ez baş dizanim
Ger aqil taca zêrîn be
Ji xwe dil mirtalê laşê xemgîn e
Tenê min dixwest vê bibêjim Periyê
Vê carê jî xwe pêş min neke
Ev gotin jî wekî yê berê, vala ne
Ji xwe re neke xem .

IV

Canê gotinên tên bîra min, dilê min diqelêşin bi kêreke hepo
Ji xwe ne gotinê te ne, lê yên wê li ser min û te bêne gotin
Serê min bi wan naêşe, lê dilê min gelkî
Wekî gabelka
Dema te ez xwarim
Min bi çuqliyê darê ve nedaleqîn
Giyanê min li ber laşê min dikeve
Ew laşê ku dixwest
Ji te re spehî be
Û êşên te hilgirtin
Laş şûnmayê giyane.
Behreyizdiyeke şînbere.
Ka ez dev û qirka xwe bi van gotinan tal û zuha nekim
Tiştên te, yê xweş li ba min pirtirin
Ax kenê te yê fediyok…
Tu dizanî min bi van bîranînan kêf kirye Canê.

V

Periyê derwên ku te li min kirin, ji tevan bawerim
Li pêş van qas dergehên girtî derew kilîtin
Li himber wan dergehan derew wekî hestên azadiyê ne
Bê çaretîye Canê.
Li kolanên me xelek teng e
Û li dûv xelekê xeleke
Çav panin li dûv me Periyê
De îcarê ev jiyana dûr û dirêj, wê çawa bê azadî derbas bibe keçê
Ma em ê çend carî bijîn
Li van kolanan derew qelenê azadiyê ne
Te xwelî bi serê min kirê
De ka çawa ez ê devê xwe şêrîn bikim û bêjim:
Şeva çûyî Perîcanê di ber min de raza
Ta xeyalên min li pêş min mukur nayên.
Ji derwên mezin divê em bawer bikin
Gelek derewên mezin hene, bûne bawerî
Ya pêşî evîne, bîranîn, û ya dawî Xwedê
Gelek mejî û hest bi wan divên
Digotin: derew sêwîne
Wan nizanî bû, ku em bêyî derewan sêwîne.