Dawid Xetarî lêkolînerekî têkoşer e,  dizane kîjik kêlîka ko tekoşîna pênûsê pêwîst e delîve bike. Bi armanca xebatekê ji bo miletê xwe û rûreşiya bêbextan ji cîhanê re diyar bike.

Ev berhema hêja ya ko ez nabêjim gav bi gav lê bê guman ko piraniya bûyer, komkujî, bêbextî, wêrankirinên ko pêk hatine, tawanên asta cînosayid û gelek dîdeyên rizgarbûyan hatine belgehkirin. Dema min pirtûk dixwendin, ez jî bi kesayetiyan re dimeşiyam. Min li wan guhdarî dikir, bi wan re digiriyam, dibeziyam, çiqasî mixabinî ye eger cîhan di evê serdema nûjeniyê, dîmuqratiyê, pîşesazî û pêşketinê de lê em weke milet, bê çi mafî ne li evê dunyayê, heta bi bajar, gund û gundiyên me ji gurgmirovan nayêne parastin!
Gelek bûyeran bala min dikêşandin, lê ya herî dilêşîn ko em di nav koma dirindeyan de dijîn. Piraniya  xelkên cîhanê bi berçavkên herî tarî li me dinêrin. Di êrîşên hovane yên tiroristên Daişê de ev tişt aşkere bû.

Mamoste Dawid gelek ronahî daye ser kirdeyên wan ên kirêt, çawa ji mirovî bixwazin bivênevê ola xwe biguhere, ji mal û gundê xwe derbikeve, zêr, pere û çekê xwe radest bike!
Olguherîn an jî kujtin û talankirin, ev behaneya ha ya ko bûye sedema tunekirina bi hezaran mirov, gelo ola Islamê wisa dibêje? An ev dirinde her kirdeyên ko li gora giwêla xwe sîwana ola xwe li ser vedigirin!
Ji zarokên di pêçekan de heta bi kalmêrên 90 salî û bêtir jî dikujtin.
Xanî bi ser xelkên ko çi guneh ne kirine diherifandin, tî û birçî ew dihiştin. Cîran, kirîvan û heval bûn, digel wan dixwarin, şevbuhêrk dikirin. Dema Daişa tirorist hat hemûyan berê xwe guhertin, cil û bergên olê li xwe kirin, bi ser de jî bûn emîr û desthilatdarî kirin.
Hin xelkên bêguneh yên ko ji neçarî bi dev bibûn misilman, sîxur li derdorên wan danî bûn gelo nimêjên xwe berdidin an ne!
Piraniya kesên ko di pirtûkê de dîdevaniya wan hatiye tomarkirin, wêne jî digel hene.
Kom bi kom zilam li kamyonan siwar dikirin, berê wan didan çalên taybet ji bo kujtina wan kolandibûn. Li wir ew peya dikirin, dest û çavên wan girêdayî bi rêz dikirin û berê agirê tifingên xwe didan ser û pişta wan.
Ev kesên ko rizgar bûne, kelex bi ser wan de ketine, an jî şensê wan di jiyanê de hêj hebû, eger ne ji hebûn û mana wan bûya jî, me ne dizanî çawa û çilo ew komkujî çêbûne.
Destxweşiyê li mamostayê hêja Dawid Xetarî dikim, bi hêvî me ev pirtûk bêne wegerandin û li cîhanê belav bibin.

03.02.2024