Berzan Þêxmûs
Li dû koçberkirneke dûdirêj îsal berf di meha berfan barê de li bajarê Amûdê û gundewarên wê bû mêvan , welatiyan teva bêriya wê kiribû û bi taybet zarokan.
Berfê wêneyeke geþ li kolanên bajêr û li deþt û qelaçên gundewarên wê nîgar kirbû bi firçiya yezdan.
Zarokan di navde dilîst bi siqma wê hest ne dibûn, cotkar û þivan pê þa dibûn û bi hêviya geþbûna buhareke rengîn û çêbûna werzê genim û ceh û nîskan ,
lê tivî giþî þikandinek di hestê tevda de hebû, cimku alavên germkirinê pir kêmin û bi dest piraniya welatiyan nakeve hin ji aliyê eliktirîkê hin tinbûna mazotê ji bilî buhaya pêdivîyên xwarin û vixwarinê, kêf bi berfê demeke kurt di dilê welatiyan de ma , di ramana wan de penaber bi cih bûne û aloziya wan ya serke bû û histê tevda bû gotina li sere lêvan wan (xwedê li himber barê wan be).
Ev yek raman yek hest li cem hemiya bû û ez yek ji wan bûm ,pirske girîng cihê xwe di bîne û doza bersivê dike, cima wisa û çi sedemin?
bê guman Sedem çavnebarî û çavtengîya mirove û hizkirna wî ji wî re zigreþîya wî birayê xwe dixe reþîyê de , divê baqijîya dil û ringîn kirna wê bi rengê berfa sipî be da ku mirov tevda beþdarî buhareke geþ bibin weke ya li dû hilandina berfê tê .