(3)
Di roja sêhem de, em çend heval hatin gundê pakrewanê xwe ; (Elendara),  Ev gunda li sirtekî bilind e , hawîrdora wê darên zêtonê ,gir û pesarên qeþeng in ,bayê wir di heyama xweserî de herdem  sar e , lê di wê rojê de sirûþtê jî  ji ber bêzariya xwe bayê germ û dilzar bi ser mîvanên nemirê me  Dr. Þêrzad de berdida . Min li bin çadira serxweþiyê bi dehan û sedan ruyên  welatparêz , têkoþerên nasdar dîtin ; melul û dilsar bûn,hêminî û bêdengiyê  ew li xwe pêçandibû ,lê  ez li rex bavê nemir  rêzdar Selah rûniþtim ..zimanê min  lihevgeriya ,,bi dengekî pir nizim min gote wî bila serên we sax bin !
Piþtî kurtedemekê min serê xwe rakir; li rast û çepê xwe nêhrî , min wêneya bêgunehê me  dît , ez ponijîm , min kovan ji cegerekî þewitî berdida  , min dîke û bi hemî hestên xwe li çavên wî nêhrî ..,ji min ve hate xuyakirin ku ew dixwaze bi çavên xwe bi min re bipeyve. Min ji wî pirsî, kê tu kuþtî ?
Ewî gote min ,ez nizanim !Lê ew ajen in,  nokerê welêt in .
Xêre li texistin  birko?
Dîsan gote min , ez nizanim  , ez bijîþk bûm ,min birîn û zamên  mirovan derman dikirin  ,belê  min serbest  deng dikir ji ber ku ez serbest jî ji dayika xwe bû me , min bi destekî ala welatê xwe radikir û bi destekî din ala azadiyê hildida jor ,ez bi hevalên xwe re  li ser mirovperweriyê  dipeyivîm, ez li dijî setemkariyê bûm. Ev bûn gûnehên min  !!!
Na! na ! Ev peyvên te nasnama rûmetiyê  ye , emê bi peyvên te çavên keçên xwe kildin , emê bi peyvên te  cegerên çelmisî vejînin birako !
Min dîsan ji wî pirs kir; tu çi dixwazî  ji mîvanên xwe re bêjî ?
Dîsan ewî bi çavên xwe gote min; Bila hemû  mîvanên min , hemû  mirovperwer, hemû azadîxwaz , hêmin bin ,dilþad bin,ez niha di gulistaneke kurdistanî de li nik nemirên mezin rûnîþtî me.
Lê tu ji dayik û bavê xwe re çi dixwazî bêjî?