Brahîm MehmûdMin rên ji bo te vedan, dadan, û radan
Daku xewnên te ji serma temenekî neterpilin
Min kaniyên hêviyan li ber serê te vêxistin
Daku vîna te ji dest xwe neçe
Min çûk û çivîkên þahiyan ji dara dilê te re haþ kirin
Daku roniya giyanê te piþtgiriya gavên te bike
Ev ez im ku tu bi xwe yî
De hiþiyar be, hiþiyar be, an wê bablîstokên demê dawa te li serê te bigerînin, hindê tê çawa xwe bi serî bike bi dilekî dilêr?
Min xwe ji tere kir hevalê heval berxikê dayika xwe
Daku tu gur û giran ji hev derînî
Daku tu dar û daran ji hev jihêbikî
Daku tu rast û rastê nekî weke hev
Daku tu hiþê xwe nexwî û tu nekî yê ji xwe bi hîvî
Ev ez im ku tu bi xwe yî ha
De
xwe bike dostê deriyê ne deriyan, daku pêl bibne baskên te, daku bask
te bi steyrikan girêbidin xwelî ser, daku çeqel û fisteq ji mejiyê te
dûr bikivin, û tu bibî tu
Ev ez im ku tu bi xwe yî merev
Min te despar kir dilê xwe bê baspor bê ragihandin
Daku tu þev û rojan nasbikî
Daku tu mîr û mîrokan tevî hev nekî
Daku tu mêrgên laþê min ezber bikî
De xwe ji xwe rizgar bike heyran daku tu kelepçeyên kolîtiyê di kûrahiya ciwaniya min de neçînî û gavên xwe dijî xwe nekî
Ev ez im ku ev ez im de bide xwe wey berî ku jiyan ji me tore bibe
