Arževê Oskan

 Mebesta min ne di dilê kurdan bi tenê de, lê belê di dilê çerkez û ereb û suriyan û hemû kesên ku di nav sînorê vî welatî de dijîn de kûr biriye. Tirsa wê, niha li tevgera kurd li rojava nîžan dide, ku heta niha ceger nakin ku rûxandina vê rêjîmê bixwazin. Hîna hêviyên pîr di mana vê rêjînê de dinuxêmin, tevî ku ji hemûyan jî diyar e, nema dema berî 15 adarê bi paž ve vedigere û ew kirasê rêjîmê nema pîne dibe. Ne destê rêjîmê ji zuhniyeta wê ya kevneperest dibe û ne jî ciwanên nû vê rêjîmê dipejirînin û ji helwestên xwe vedigerin. Herwekî di nav tevgera me de jî ev yek diyar dibe ku dê xwînên nû êdî guherînê çêkin, dê wan rûyên berpirsiyarên beriya 40, 50 salî biguhrînin. Ciwanên sedsala 21ê dê li hemû rojhilatê çarenûsa xwe bi awayekî žaristaniya cihanî bistrên û ev yek tižtekî xwezayî ye û belkî gelekî dereng mabe jî.
Ez vegerim nav kolanên Sûriyê li hêrsa awirên çavên žorežgeran temaže bikim. Li dilê daiykên wan yên kezebžewitî guhdar bikim û sembolên û tîpên serkeftinê li lažên wan zarokêm kužtî bixwînim. Ma qey rast e, ku temenê dîktatoran bi kužtina mirovan dirêj dibe, yan jî bi destên xwe gora xwe ya di zibilgeha dîrokê de dikolin? Bila em jibîr nekin ku çirûska pêžîn ji Tunisê dest pê kir û her çû cesaret û enercî da derûdorên xwe û ew agirê lažê Bûezîzî bû mîna volkanekê, burcên dîktatoran bi ser wan de herifandin. Belê ji Tunisê dest pê kir û bayê vîna azadiyê di ser çend welatan re bi ser Sûriyê jî ket. Heger ne ji wê cangoriyê ba, dê niha kolanên me jî bi vê žorežê žad nebûbana. Vê germahiyê rûyê zalim û rež yê rêjîmê bi xwe re ežkere kir û da zanîn ku rûyê salên heftêyî hîna jî xwe nû nekiriye, hîna jî ew rûyê kirêt û qirêj e.
Bi rijandina xwîna 2000 mirovên Sûrî re, rewž nema rewža berî 15 adarê ye. Lê bi rastî jî bi pîvana žoreža gelê Sûrî bi žoreža Misr û Tunisê re, dem gelekî dirêj kir û dibe jî ku hîna jî dirêjtir bike, ji xwe pirs di vir de ye. Kurd dibêjin “Gožtê pîr zû nakele” . Dara ku kokên xwe 40 salî di xwîna gel de hatibe avdan, ev dara qalindbûyî zû bi zû nayê birîn. Zeviyê ku çil salî nehatibe cotkirin û bi ava paqij nehatibe avdan, zû bi zû kulîlkan çeleng napižkivînin. Mirovê ku temenê wan niha pêncîsalî ne, cara yekemîn derdikevin kolanê û bi dengekî bilind bang li mafên xwe yê derengmayî dikin. Loma qet guman tune ye ku bi xwîna wan kesan dê ev ax bê cotkirin û avdan û kulîlkên gež bipižkivînin.
Konê ku gelek sal di ser re derbas dibe û neyê nûkirin, dirize. Loma dema ku bayekî xurt lê radibe zû diherife û zîvarzîvarî dibe. Rêjîm bi xwe jî dizane ku ya çûnê ye, lê tižtekî normal e ku heta niqirîska dawîyê, di ber xwe de bide, mîna beranê ku tê ber kêrê. Rêjîm hemû žêweyan bikar tîne, geh gurên har “Žebîha û muxaberatan” berdidin kolanan û xelkên sivîl didin ber guleyên kor û li hêleke din jî, komcivîn û kongiran lidar dixe, da ku rûyekî žaristanî bi navê diyalogê bi çend kesayetên keysebaz re ji cîhanê re diyar bike. Di ragihandina xwe ya fermî de bi roj û žev dixwaze ku van xwepêžandanan bikin kesên terorist û çekdar da ku zilamên xwe wenda nekin. Êdî diyar e ji me hemûyan re ku rêjîmê sînor û piransîbên exlaqî û žaristaniya mirovatiyê li dû xwe hižtine.
Rêjîmê jî qet bawer nedikir ku gelê Sûriyê dê bi hêrsa dîrokî rabe û mîna lehiyeke harbûyî li rûmeta xwe xwedî derkeve. Wan texmîn dikir ku sal salên hežtêyî ye û dê bi çend kužtiyan pirs çareser bibe û bê jibîrkirin. Ji ber derengmayîna raperîna gel, êdî me nema bi gotina ”Giha di binê keviran de namîne” bawer dikir. Hižmendiya raperînê niha basikên xwe berdane ser hemû bežên civatê, ji zarokan bigre heta bi kal û pîran, ji nezanan bigre hetanî zaniyar û rewženbîran. Gihaye wê astê ku kesên bi helwesteke nediyar derdikeve pêž civat û nerînê ji ber xwe žerm û fedî dike. Wê çaxê em karin bêjin žorežê rewaya xwe bidest xist û dê biser bikeve.
Ev bawerî dê bandora xwe li civata kurd jî bike. Bila ciwanên me jî êdî konên kilasîk yên pînekirî biguherin bi qesr û qonaxan. Hižên ezwerî û keysebaziyê bi nerînên azad û helwestên mirovane û derbirînên demokrat biguherînin. Hêvî ew e ku ciwanên kurd hevgirtin û yekîtiya tevgera xwe ya berçebûyî pêk bînin û rûyên ku bi dehên salan qermiçîne bi rûyên nû re biguherînin. Kirasê ku li ser lažê tevgerê riziyayî û bêreng maye, bi rengên buhara kurdan ”kesk, sor û zer” bixemilînin. Rûpeleke nû û ežkere bi çarenûsa gelê kurd nivîsî, di nav çavên nijadperesên tirk, ereb û farisan de lêxînin, bila ew jî bizanibin ku kes nikare li ber rastiya hebûna gelan bibe kelem û asteng.