Roman ji weşanên pertûkxaneya Xanî li Duhokê ye, bergê pirtûkê û keval ya şêwekar Xelîl Qadir e. berî sîh-çil salan di navbera mala Xelîl û Ferîd de sed gav hebûn û di navbera mala min û mala Ferîd de ne digeha dused gavan, ez û birayê Ferîd ê piçûk bi hev re di yek dibistanê de bûn, carina diçûm mala wan dîwarekî wan hemû pirtûk bûn.
Gava min dest bi xwendina romanê kir, ew dîwarê mala wan dihate bîra min, bi xwendinê re jî min hest dikir, li kolanên bajar û taxa xwe me, diçûm gundewarê bajarê Hesekê, diçûm Dirbêsiyê, Bîr Kinêsê, Yahûdiyê, Qermanê, Şamê û vedigeriyam Parîs.. Di tevna romanê de dibûm pîrepindek min bi xameya nivîskar re peyv bi peyv dihûnand. Li axaftinên kurdî rast dihatim û mat dimam gelo çawa dê xwendevanên romanê yên ko ne Kurd in wê têbigehên? Pirsa xwe min bê bersiv ne dihişt, ew gotin ji cegereka sotandî derketine, ew gotin bandorê li naveroka babetê nakin.
Kak Ferîd bi şêweyê nivîsandina xwe, bi aramiya xwe gelek mijar tevdane, dîrokeka sosret di desthilatdariya malbata Elwehş (Elesed) li Sûriyê û ji wê jî herêmên Kurdan, destdirêjiya li her biryarê, damezirandina komeleyên olî-netewî, mezhebî, mîna Komeleya Elmurteda, hem piştgiriya partiyekê ji bakurê Kurdistanê û têkiliya di navbera herdu aliyan û bi dehan bûyer, bi zanîn, bi hûrbînî û tiştine din..
Têkçûna rûmeta milet ya giştî di têkçûna rûmeta kesînî (takekesî) de şirove kiriye. Binpêkirina mirovîniya mirov bi şêweyekî nerm, rewan rave kiriye.
Destê xwe daniye ser birînê û gotiye derman bikin, bila bêtir ev birîn venebe. Bê guman berî ravekirinê hemû an jî bi piranî li ser miletê wî ye, di rewşa giştî de nivîsandiye, di rewşa taybetî de mebest kiriye (dîwaro, ji te re dibêjim, bûkê tu tê de bigihê).. Dibe jî hin kes an xwendevanine din bixwînin û ev tiştê ko ez li ser dipeyivim ew berevajî lê binerin, bibêjin nivîskar pesnê me daye!
Roman ji bajarê Dirbêsiyê û heta bi Dirbêsiyê ye, kurtkirina sernixûziya sernixûzan aşkere dike!
Pênûseka azad e, dikare bi toza ewê serdemê û heta toza li pey xwe hiştiye bilîze û di xêzên dîrokeka dilxelok de bi cih bike..
Li deriyê zindanan daye, li deriyê windabûna mirov û mirovîniyê daye, bi gendeliya gendelperestan re peyivî ye.
Hin têbîniyên min jî hene, giring e ez binivîsînim, ji wan jî lêveger li pirtûkê bi hûrbînî ne bûye. Şaşitiyên tîplêdanê pir in, wergerandina gotinên kurdî gerek bi erebî jî bihatana nivîsandin (pepûk pepûk xwedêyo), (Xwedê xêr ke) (yabo qurbano, yadê qurbanê tu çawa yî?)… h.d
Hin gotin jî bikar hatine, di erebî de bikar nayên, ew taybetiya zimanê kurdî ne, dema têtin wergerandin wateya xwe winda dikin (mêrê dêya min) (serxet, binxet)….h.d

Ev têbînî wek min berî nuha got, çi bandorê li asta bilindiya romanê nakin, lê pêdivî bi lêvegereka hûrbînî heye.
Nivîskar Ferîd ji destpêka romanê heta bi dawiya wê, hefsarê dahênaniyê ji destê xwe bernedaye.
Romaneka hêja ye xwendinê ye.

20.07.2024