Ebdulletîf Sulêman
Bi
Dilek Sar û Pir Þikestî
Evîna xwe bi Gef min Werkirî
Di Êrmexanek pir Kûr û Dûr
Di Kêleka hove Dêwî de
Ber Ronahiya Þopa Kadizan
Li gel Têban bi Gazî û bi Kûrkûr
Ta Þiyar Bit ji Xewa Çavkoriyê
Hest û Ciwanîya xwe bi Nasî
Bes xwe bi bînî Bejin Lawaz û Hûr
* * * *
Qurtalbî ji Reþpêla Hevrikiyê
Ku li Ser Sebeta Hest û Hiþî
Dêz dikî bê Dudilî Çirav û Kîl
Di Çîmena Pakî û Dilsoziya min
Bi Kêr û Keyberan li ser Dilî
Di Kolî Neqþê Dexesiya Qabîl
Ta li min Vegerî bi Xemlek Bûkanî
Ta bi Zanî ku Tenê Ez û ewin Dîdar
Kiwara Peyvên Qerûm , Xewnên Dîl
Morîka Mirîdîtiyê ji Guhan Derînî
Di Hembêza Gelî û Çiyayên xwe Rakevî
Ne Lêv Zerka Zêran bi Bî bi Kudik û Melîl
Ber Ciwan Bilûra Þivanê Hevheziyê
Sirûda Ey Reqîb û Ronahiya Tava Alê
Girêbidin Govendên Þahiyan bi Lîlelîl
Telihên Suhtî bi Arê Ne Liheviyê
Hêlînên Berdayî di Sefanên Pûþ Rizî
Dê Nûjen bin , Liwan Vegerin Çira û Pîl
Nêrgizên Çiyayê Berojê wê Katedin
Zeytûnên Efrîna Delal Ber Xweþbin
Li Kobana Birîndar Vegerin Balîf û Metîl
* * * *
Çîrok û Dastanên Rustemê Zalî
Di Teng Demsazên Çavnebar de
Ne Xin Rêza Pêkenok û Serborên Behlîl
Hêj di Kavoliya me Çeqel û Koremar
Bi Çirevîsk û Xapin , Çima Kerban
Ji Hev Vedikin bo Rûreþiya Xelîl û Celîl
Qet Rim di Kiwaran Winda nabin
Avên Herikî Miraran di Qeraxa di Hêlin
Di Feraþê Dîrokê Reþkun dê bin Sorgeh û Mesîl
* * * *
Dê Her bi Kezîk û Guliyên Çar Beþên Dilî
Evîna Hêja ji Kûrbûnên ne Rewa Derînin
Dê Geþkin Dilê Pakrewanên Pêrew û Xetîr
Dê Kew Gozelan di Delavên Kurdewariyê
Têxin Rekihan bi Qebeqeb Deþtan bi Hejînin
Ta Refên Dûrketî Vegerin, Vêl nemînin Gurz û Tîr
* * * *
