Nizar Yosif
Em þêlo bûn di dîrokê de
Bi ebayê dostaniya xêrnexwazan
Quletênên ewlekaran
Þerbikên gemarê
Ser bexçên me de rijandin
Gul û guldank
Pel û gulav
Li ber xelkê lewitandin
Xaniyên me bûne çavdêr
Koser û sih dibin wek dêw
Bûn e reþikên xwe
Bûn e reþên hev
Di navberê de Rûvî bûn Þêr
Çengbirî man
Lewazên war
Li pêþber hev wek þûr û kêr
Te di hêlin !
Di civatan de
Hev di hêrin
Di dîrokê de diçin ber jêr.
Eba reþan dehol lêdan
Kûtiyan dîlan gerandin
Dilpakî,,,
Germ û çavgirtî
Em daketin wê dîlanê
Dîlana xwe wendakiriyane
Sema ya serxweþane
Þahiya vexwerên þerbikan
Ji deholê veqetiyan
Serûbin,,,,,
Heryekî sergovendiyek kêþand
Lotik,,
Toz,,
Xuhdan,,
Dehol û zirne
Ji ritim ketin
Gunehkarî ,,,
Temaþevanên sewsî
Di nava herdû ferên aþ de
Tên hêrandin
(Av vexwerên þerbikan
û dawetkeriyên dîlana ji hevketî )
Aþvanên aþdar
Bûn þêlo yên dîroka xwe.
Bahoz a nuh li war barî
Pêlên germ
Giyan ê rê
Temaþevanan hilanîn
Vê bager ê ritim lêda
Meydan ên taze vejandin
Zend alavin
Mil rêzin
Sing dîwarin
Dilêrin ketin þopê da
Hildibijêrin
Pêþeng û govendgerênan
Hêz gerêdan
Rê liber çavan diþêlin.
