|
|
|
|
|
|
|
Narîm Umer
Dema Nameya te ya dawî gihêþte. min danî li ser Masa yekrûyûyê Azada Mihemed þêxo ya þêrîn
ez azad kirim ji Arandinê Jînê Destarê Tehsîn taha ez di Xewnerojên har de zîvirandim Fincana Cegerxwîn bersiva ezêtiya min da bi hatina Tîrêj Maha þerefxanî û Eyþeþanê tu dibêjî: Asaya Cîhanî vajî di zîvire îro ez darê þikestî me û Tu..wax..wax?! Na..na Ez û te Du Tirhikên pîrozîne Yek darê em bi can û candik Kirine Dibêjî: Tu dojî.. lewra biryara koçberiya me Ji Buhuþtê za Hevalo.. Leqamên ne berhev Li min neke Raste.. Pênûsa Dîrokê dibêje Ez peryek ji Baskên teme Lê dîsa min dibîne Bingeha Hebûn û Mayînê Çimku Buhuþt di nav piyên Minde hatiye damezrandin Hevalo.. Evîniyek bê hêz ji te navim Baþ dizanim Tu çelengî ta sistbûna Xwe de Tu çelengî Melevanek Lehengî di derya Halana Rustem û Kawa deyî Þûrê Firorîtiþ û Deyok di birhên Xwe de Te parastiye çîroka Evîniya xwe ji baskên Leyla Qasim û Cewadê Hemawendî vehûnaye pênc dergehên Firîþtî radane û pênc Mûm bi dil kirine û vedane.
|
|
|
|
|
|
|
Gotar Nerîne Xwediyê Xwene |
|
| |
|
|
|
|