Sereke | Beşê Erebî | Beşê Çandî | Gotarekî Rêke | Erşîv

Sereke

Ger



 

 
 

Helbest u pexşan: Hilweşîna tirsê

 


Demhat deriki

Tirs ! tirsa  ji  wê  dûriya  dûr  ji  wê  nêzikiya  nêzîk
Ku  di  nava  me  de  rê  û  bajarên  gorên  miriyan  avakirî..
Wargehên  artêşa  bizdonek  goristan  di  hembêza  me  de  bi  cih  kirî.
Heta  kengê  yê  taca  bê dengiyê  li  serê   te   be
û  asîmanê   bûyî   şevistan   şûrê  destê   te   be.
Heta  kengê   tu  yê  me  hînî   reşgirêdana   peyvên  revoke  û  veşartî bike.
Ma  tu  nabîne  dil  bûne  konên  şînê
û  firmêskên  wan  bi  êş  dibarin..ber  textê   re   diherikin...
û  cotê  memikan  ziwadibin!


Lêv dişeqitin!
Simbil dişkin!
Sêdar  pir  dibin!..
Heta  kengê  yê  çîroka  Mem û  Zînê 
Ferhad  şîrîn  di  malhestên  şikeftên  tarî  de   bêne  gotin.
Nizanim …
Ma  dem  nehatiye  sitûnên  şînhez  hilweşin.
Ma  dem  nehatiye  didanê  te  yê  zinger  girtî ji  canê  me  bêne  der
û  lêvên  li  benda  ramûsanên  felatê  alên  xwe  li  ser  canê  me  bilind  bikin.
Ez  çi  bêjim.
Ez  bibêjim   aaax  û  sedcarî  aaax!.
Hawaaar   me  nebese  pistepista  gotina   li  pişt  awiran
û  dil   ser  arêzingan  xwe  dixwê
û  pencereyên  girtî  rondikan  ji  dilî   Edûlê  dibarînin.

Hey  gidî!
Tirs  li   ser  dilê  me   cot  dike
û  tov  di  mêjkê  me  de    dike   cejna  zîldayîna  tirsê!
êdî  her  dever  tirs!..
Ez  tirs!
Tu  tirs!
Em  tirs!
Xewin  tirs!
û  dîtinên  me  çîrokên  xwe  despêk  û dawiya  tirsê  dibûrînin.

De  ka  dilê  min  em  taca  tirsê  bi  çakûçê  dilwêrekiyê  bişkînin
û  tirsê  di  dilê  evînê  de  bikujin!
Da  Edûla  Dewrêşê  Ebdî   bes  rondikan  bibarîne.
De  were  diol  dilê  min  em  mirinê  bikin  vejîn
Vejînê  bikin  jîn  da  dem  bibe  dema  evîndaran
Da  peyv  peysvê  bikşîne
û  pev  bajarê  dilwêrekiyê  bi  evîna  xwe   ava  bike.



VEGER

û  careke  din  piştî  wê  dûriya  bager  zagrosî                                   
Careke  din  piştî  wê  tofana  pêpelûk  pêpelûk
di nava  me  de  bi  jor  diket
û  têlên  derehî  tixûbên  parçekirinê  li  ser  erdnîgeriya  dilê  me
zêdebûyîn
û  peyvên  xelkê  dibûn  peyvê  veqetînê  ser dika  mêjkê  me
yê  bûyî  zimanê  mijdûmana  windakirinê
emê  ji  nûve 
û  ji  despêka  wan   awirên    min
û   te   yê   ku  di  hemû  şevan  de  hev  jibîr   nedikirin
û  bi  xewn  û  aşopên  dîtinê    nedîtin   difetisandin
Bi  xunava  wê  lêvgulsora  ya  bendewar  careke  din  avbidin.
Careke  din   erê  careke  din  li  ber  wê  gulê  
yê  çav  biaxifin  yê  tola  wan   demên  ne  wek   me
ji wê  dîtina   mîna  lehengekî  birçî  ji  cengê  re
di wan  sing  û  beran  de  rakin.
Aha  va   tu  hatî
Tu  li  virî  li  ber  wê   guliyêyî…
û  dest   dirêjî  wê  dîtinê  dibin
Can  di  nava  deryaya  bê  binî  diçin  hey  diçin…
Tofaneke  nû  despê   dike
Lê   ne  ew   tofana   berê  ye
Bagereke  din  serî  hildidê
Lê  ne  ew  bagera   zagrosê  ye.
Erê  can!
Piştî  wê  derketinê  dilopên  neveqtînê   stêrên  şeva  me  re  dibin  yek
û  li  ser  canê  me  wek  elmasan  diçirisin.
Li  vir  li  ber  gula min û  te   evîna  mina  bi  navê  evîn
Tixubê  veqetînê
Tixubê  dûrîkirinê  bi  wê  şevê   şevê  radibin.
û  niha  li  ser  erdnîgariya  te  ya  bê  sînor  qehwa
Kensibehên  ji destê  te  yê  ku  pêjna  evîna  min  jê  tê  vedixwim.
êdî  destên  te  peyva rojbaşa  mine
Destên  te  kêlî û  gav  û  bîra  mine.
Tu  dibînî  evîn  hezkirina  me  di  çavê  hezkirinê  de
Hezkirinê   ava dike.
Erê  can! Simbilê genim  pelgên  payîzê   
dilopên  baranê  gulên  buharê
Hezkirina  me  dibêjin.
Her  du  çavê  te  jî  wisa  kûr   wisa  dûr  wisa  fireh  wisa  şîrîn
Di  çavê  min  de  nimêja  vê  hezkirinê  dikin.

Erê  tê  bîra  te  dema  em  ez  bûyîm  parçek
û  tu  bûyî  parçek   û  rondikên  me  wek  dîna  bi  çolan diketin
Wek  sêwiyan  li  xwe  dixistin  û  bi   hesreta  xewê  bûn.
Tê  bîra  t edema  em  dibûn  benîştê  devê  nifiran
û  li  kolanên  wî  bajarê  tirsonek  navê  daleqandina  me  digeandin
û   wêneyên  ramûsanên  me  bi  peyvê  şermê  bingor  dikirin.
Lê….!
Duh  di  îro  de  li  ser  destê  me  evîndarin…
û  windakirina  evîna  ji pîtên  te di  wê   şevê  de
Ez  dîtim û  rêzên  peyvên  me  bûne   xwelî
û  xweliyê  bi  ser  peyvên  wan  de  dibarînin.
Ez  û  tu  mirinê  dikujin
û  bûne  vejîndarê  kulilikên  hezkirinê  belav  dikin
û  nameyên veşartî  li  vir  û li  wir  diyar  dikin.
Lê  ew  di  poşmaniya  poşmaniyê  de
Di  parçebûna  parçetiyê  de
Di  bê   wêrekiya  bê  baweriyê  de
Wek   xwe   qurmiçî
Wek  xwe  tazî
Wek  xwe  belengaz
Li  xwe  dixin
Jibîr  dibin
Winda  dibin
Diçin  dûr  diçin
Bê  nav
Bê  war  diçin.

 
Gotar Nerîne Xwediyê Xwene
 

Puanên Nûçeyê

Asta Dengan: 0
Bi Tevahî Deng: 0

Ji kerema xwe re kurtedemeke xwe bide vê dengdanê:

Herî baş
Pir baş
Baş
Ne xirab
Xirab

Vebijark