Demhat Dêrikî
Diyarî bo dayîka min
Li wir li wî gundî
li wê dema asîman digiriye û xewn di nav xewê de li qadan
şahî serjêdîbû.
Li wir …li wê dema ku şîqaşîqa tîrsoran dibûn çîroka tirsê di guhê
zarokan de û li bin banê xewê xwe diveşartin.
Li wê dema dengê bavê min ji mizgeftê bilind dibû digihişte katê
heftan û kuştarên serberdyî di şevên bêbext de tovê xwekuştinê
direşandin .
Li wê demê dema ku seyên me jişbo xelkê dikirin ewte ewt û
Kevokên me basikşike tîbûn aha li wê demê li wî gundî
Pişîi qolencên şoreşjankêş ji wir …ji wê pîrozya pîroz
di wê şeva tirsonek de
di malgeha dilwêrekiyê de te e z hembez kirim dayê.
Erê ez hatim
û qolincên êşkêş
Giriyê poşmanîkuj
Rondikên şahiyê bi narînlêva ramûsanên te
ez dipêçam û li nav dilovaniya te ya deryayî dişûştim .
û dema giriyê min li nava bajarê te deng dida peyvên te yê lorî lorî kurê min
Lorî lorî berxê min bajarekî bêdeng ku çirayên şevroniyê li kolanên xwe
dileyestin diyarî min dikir.
û dema rêwitiya mayîn û nemanê destpêdikir rûpel zêde dibûn çîrok dirêj dibû
Bûyerên ser pira siratê pir dibûn
û asîman dibû rengek din dîtinek din
Hebûnek din ...rojê textê xwe li ser vedabû.
Erêêê...erê li bin vê taca nû
li wir li wî gundî
tîjkên tîrmehê ji eniya te
xwîna mezinbûna min diherikand
û toza mirinê di nava te de rê çêdikirin.
Lê dema ew dergeh vebûyî
ew çI pêl bû ez kirim zerpelek ji te dûr kirim û koçberiyek birîneke hezar salî
kir navê min?
Ew çi dûrîkirin bû ku di hemû yesmîn û nêrgiz û gul û kulilîkan de tenê min
bêhna pirça te dikir.
û dema bazinên ji xwînê destên min mîna gurekî mijhez xwarin
û li ser dîwarên ku ji cendikan bilind kirîn
min navê te di hişê xwe de dikola ...û ew rojên bi keskesoran tu dihatî
û hêsirên te yê ser kevîka pencereya dilahîn çîroka zarokatiya min digotin
ji bîra min naçe dayê.
Ew çi dîmen bû ez li vî alî û tu li wî alî
û hêsirên te e z dibirim wê şevê
destpêka qîra wê qolincê?
ew çi qîr bû deh sala ez di nava xwe de xwarim !?
wê demê
min dixwest te bibînim
te daqurtînim
û ser şopa lingê te hezkirina xwe biçînim.
Lê min nizanî bû çiya jî dibin bêbext!?
Min nizanî bû dem jî bêbextiyê dike?
Tenê pazdeh roj ma bûn li te vegerim li xwe vegerim
û di hembêza te de xwe bibînim… û te barkir.
Ev çi xatirxwestineke bê wext bû ?
Hêj ji te têr nebûbûm
Hêj hewcedarê dilovaniy te bûm dayê.
De çavan veke û bi kenê wê rojê min pêşwazî bike.
Va ez li ber derîme û ew peyvên ji dilpênûsa te yê
Li ser baskên çivîk û kevokan neqişbûyî bi min re ne
Wek fenerê vêketîne.
De veke ji pişt wî derî were der.
û dema zîqîna derî wek awaza mirinê bi destê reşgirêdana xwişka min
Meryem vedibe û konê reş rondikên şînê dihijmêrê
û qîra wê demê dubare dibe
û dibêje tu dereng mayî wek derengmayîna azadiya welatê min
Careke din min xwe winda kir dayê!!.
