Sereke | Beşê Erebî | Beşê Çandî | Gotarekî Rêke | Erşîv

Sereke

Ger



 

 
 

Çîrok: DERDÊ JİNA

 


  ANTON ÇEXOV

qewxa malê...
Ev çi jin rastê min hat! Bi karda têm malê, wek mîna guran birçî me, hela mezekin, xwarinakî danîye bermin! Yekjî ji vî malê da axaftin jî qedexeye! Nebukî tu devê xwe vekî, qîyamet radibe; girî û hêsirê wî li wê demê hazire! Na bavo, ne sucê kesekî ye, qey çi pêwîstîya zewacê hebu!   
Mêrê malê, wiha got u kevçîyê destê xwe bi hêrsekî avît nav tebaxê, cîhê  xweda rabu, derî bi hişkolekî lêxist û odê de derket. Xanima malê dest bi girîyan kir, destmalê va ruyê xwe girt û ew jî odê de derket. Bi vî awayê xwarin hat qedandin.


Mêrik çu li oda  xweya xebatê, deveru xwe avêt ser dîwanê û ruyê xwe xist nav balîfê:
“Gelo çi gunê min hebu ku ez zewicîm! Çîye! Zewac tiştekî başe! Tiştekî başe ku meriv dibe xwadanê malê! Weylêê!! Hun enîya min de xwudana dîlanê zuwa nebuye, vî zewacê daye canê min”.
Paş panzdeh deqan, li piş derê odê dengek tenik hat bîhîstin, dengê lingên sivik...
“Erê, niha jî emê malmalok bilîzin, mi aciz bike; bigrî û bêhurmetyê bike û peyve jî mîna pisîka xwe bide ber derî ji bo hevhatinê mana bigere… Îblîsê zîrz! Hevhatin ji te re! na! Wek ez xwe dardakim hê çêtire”.
          Mêrik li ber xweda ketibû fikiran û wî demê derî hedî hedî vebu, lingên sivik ketin hinder, hedî û baldar, rast û rast berbê dîwanê meşîyan.
“E serçawan! Çi dixwazi!? Hevhatinê!? Wellehî dixwazî bigirî, dixwazî fîza bike, lê,  tu nikarî ji minda tiştekî bigirî. Wekî birînekî xedar jî bibînî te pirsek ji min dernexist. Ka dibînî ez radikevim û naxwazim jî bipeyîvim...”.
Mêrê malê ruyê xwe hêjî xûrt xist nav balîfê û bi derewa dest bû xirînî kir.  
Ema, wek hun jî dizanin, mêr jî wek qasî jinan jarin. Dilê wan hildan, bi ken xistin ruyê wan ne tiştekî tengîne. Mêrik gava germayîya canekî li pişta xwe bihîst, ji bo hinek lê şun veke, lingê xwe da hejandin û hêdîka şemitî paş dîwanê.  Lê belê, ber xwe da xeberdan berdewam kir:  
          “Û, dawîya dawîn… em dîsa bi hevre ne, hindekî berê em hevra pevçun, û  nihajî xwe daye pişta min! Bîskek bi şun de emi dest bi maça jî bikin û li ser çoka jî berbigerin. Heznakim ez van lîstikên evîne!..  Tev ku hertiştî… gerek dîsa jî ez wî ef bikim. Belengazê bi vî rewşêda hîştin ne mêranîye! Demekî bihêlim bila hindekî dîsa rencîr be, cezakî biçuk û bi pişt re...”
Tam ji wî demê, bi bîhnekî kur û germ ber gohê mêrê malê da derbasbu, mêrik wek xu derbasbu, xweş bu. Dawîya wî re bîhnekî din germ û xweş, û yekê din.... Du re li ser milê xwe destekî  sivik û biçuk hest kir.
“Off! Ev çi tiştekî şevezenge. De çi halê wî heye bila bibîne! Gelo ez wî cara dawî ef bikim!! Hekena rebenê ji xemgînîda bêhêz bikeve. Ya rast bi  vê care  sucdar jî ez bum! Min ji meselekî bêqîmet da pefçunekî mezin derxist… Axx, delala min”.
          Mêrik, xwest ji xanima xu hemêzke, ji bo dest avît paş xwe û veciniqî; rabun û qêjîna wî bu yek û got: “Tuuu”.
Ji ber ku:
Yê kî li xwe cem wî dirêj kiribu, xêncî kuşkê malê Dianka ji ne kesek din bu.

Bi Rûsî de wergerandin: Firat & Helîm PERO

 
Gotar Nerîne Xwediyê Xwene
 

Puanên Nûçeyê

Asta Dengan: 5
Bi Tevahî Deng: 3


Ji kerema xwe re kurtedemeke xwe bide vê dengdanê:

Herî baş
Pir baş
Baş
Ne xirab
Xirab

Vebijark